Laatste twee maanden heel veel bezig met verwerken van ervaringen met/uit relaties. Vooral door gesprekken met mijn andere ik (spiegel en uitdager) in dromen. Daardoor ontstaat bewustwording, kan ik emoties gaan doorvoelen en lessen leren.
Opvallend vaak speelt Water een rol in dromen of triggert het een stuk bewustwording. Water is verbonden aan het tweede chakra. Geen wonder dat de yoga oefening die ik heb geleerd voor het tweede chakra zoveel eh… losmaakt… Zal je de details besparen 😉
Terwijl ik bij het water zit om de apachetta stenen van Ñusta Doña Mujia een plaats te geven komt er weer een stuk bewustwording. “Ik ben niet verantwoordelijk voor de keuzes en gevolgen van de keuzes die een ander maakt. Ik moet mij die verantwoording ook niet toe laten schuiven.” Bam! Slik! Ik doe dat stiekem vaak wel!
Ondanks dat er in de afgelopen weken al heel wat onderwerpen in dromen voorbij zijn gekomen en het nu op “repeat” lijkt te staan, voel ik dat het niet klaar is. Er mist iets, maar wat! Zoveel dingen waarvan ik denk; “Dit niet weer!” Ik voel me al een week huilerig, maar tranen komen er bijna niet. Ik voel me er gewoon naar door! Uit een soort van wanhoop ben ik bezig met een playlist van liedjes die me raken. Om te proberen het zo te triggeren.
Ik heb steeds een liedje van Maan in gedachten; “Ze huilt, maar ze lacht” (kippenvel nummer!). Maar ook het gemis van de meiden van de opleiding. Geen warme en liefdevolle knuffels.
Opeens besef ik dat Dát het ís. Dat het gaat om iets dat ik Mís, wat ik Nódig heb:
Armen om me heen die me steunen. Die mij ruimte kunnen geven om (mezelf) te ZIJN. Inclusief tranen. Die tranen zijn mijn emotionele overstort. Ze hoeven niet altijd weggeveegd te worden. Steun en mogen ZIJN is waar het dan om gaat!
Als ik mij dat realiseer, komen de tranen. Blij dat ik nu eindelijk dat beladen gevoel kan loslaten.
Moe en leeg gehuild beland ik in een droomstaat. Als ik mijn ogen open doe, lig ik op mijn buik op een tropisch zandstrand. Pal voor mijn gezicht is daar de kop van een zeeschildpad. Hij kijkt me aan en vraagt, met een vleugje humor in zijn stem “Gaat het wel goed met je?” Hij vindt mij als een zeeschildpad op het droge. Hij lacht en nodigt me uit om te gaan zwemmen in de oceaan.
Vervolgens zie ik mijzelf, vanaf de bodem van de oceaan, samen zwemmen met de schildpad. Ontspannen en speels met dit oeroude dier. Bijzonder!
Ik word wakker met hoofdpijn van het huilen, maar ook met een heel stuk ruimte en bevrijding . En opnieuw is daar dus weer dat water… Nog meer verbinden met dat element?
Als de zwembaden weer open gaan ga ik het zwemmen weer eens oppakken. Heerlijk gedachteloos baantjes trekken. Al jaren niet meer gedaan. Ook goed voor mijn rug!